De winter, voor de één het seizoen dat het beste zo snel mogelijk voorbij kan zijn, terwijl de ander niet kan wachten de schaatsen weer uit het vet te kunnen halen. Koukleumen, sneeuwpret, uitglijden, warme chocomel. Het is elk jaar weer spannend hoe het uit gaat pakken, maar ontkomen aan de winter doen we hier niet.

Kunstenaars raken al eeuwen geïnspireerd door de natuur, en zo ook door de natuur in de winter. ‘Jagers in de Sneeuw’ van Pieter Breugel de Oude wordt gezien als het eerste op zichzelf staande winterlandschap. Het schilderij is gemaakt in 1565, en krijgt in de kunst in het noorden van Europa veel opvolgers, maar de traditie van sneeuw en ijs komt ook al vóór Breugel de Oude voor en dient dan vooral als achtergrond.

Als we aan Italië denken, dan zijn sneeuw en ijs niet de eerste associaties die opkomen. En hoewel niet vaak, is ook in kunst uit dit zuidelijke land de koude te vinden. Zelfs in de Bijbel, die zich voornamelijk in het Midden-Oosten afspeelt komt het woord ‘ijs’ 41 keer voor, en ‘sneeuw’ 24; hebben kunstenaars hier ooit iets mee gedaan?

Het landschap is een geliefd onderwerp in de negentiende eeuw, denk aan de romantische kunstenaars, en vooral ook aan de impressionisten. Deze groep kunstenaars was erg geïnteresseerd in de effecten van licht, en wat is er een interessanter fenomeen dan de ijskoude sneeuw die elk moment van de dag een ander effect geeft door de beweging van de zon? Kortom: sneeuw en ijs blijven fascineren.